Okudum Bitti -151 : Beyaz Gemi || Cengiz Aytmatov

                                     Cengiz Aytmatov okumalarımın ikinci kitabıydı Beyaz Gemi. Severek bir çırpıda okudum , bitirdim. 

                                    San-Taş vadisinde kimsenin olmadığı , üç hanelik yerleşkede yaşayan bir çocuğun hikayesi . Dedesi ve üvey ninesiyle beraber yaşayan çocuğun arkadaşları  sadece dürbünü ve bir şeylere benzetip ,sohbet ettiği taşlardır. Isık-Göl 'ü dürbünüyle izlerken Beyaz Gemi 'yi fark eder ve bundan sonra amacı saatlerce beyaz gemiyi izlemek olur. Gemiyi izlerken de kendisini bırakan babasına kavuşacağı hayaliyle bir balık olup gemiye ulaşacağının hayaliyle yaşar. 


                                     Çocuğun , her şeye rağmen sevgi dolu olan dedesi Mümin sayesinde Boynuzlu Maral Ana efsanesini de detaylıca öğreneceksiniz. Zorba , rüşvetçi , içki düşkünü enişteden nefret edecek , umutla güzel bir şeyler olmasını bekleyeceksiniz. Keyifli , halk masalı tadında, hüzünlü bir kitaptı.




... İnsanlar niçin böyle yaşıyorlardı? Niçin bazıları iyi, bazıları kötüydü? Niye bazıları mutlu, bazıları mutsuz? Niye bazılarından herkes korkar da bazılarından kimse korkmaz? Niye bazılarının çocukları var bazılarının yok? Niye bazıları başkalarına maaş verdirmeyebiliyor? Besbelli, en iyi durumda olanlar en çok aylık alanlardı. Ama dedenin maaşı çok azdı ve herkes onunla alay ediyordu. Ah, ne yapsa da dedesinin maaşını arttırsalar? Maaşı çok olsa, Orozkul bile saygı gösterirdi ona.



... İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyor! diyordu. Hep böyle, evet tam o anda olduğu gibi yaşamalıydı insan. Ama gerçek hayat bu değildi. Mutluluğun yanı sıra, peşini hiç bırakmayan, insanın ruhunu, bütün hayatını allak bullak eden felaketler, mutsuzluklar da vardı.




... İnsan yalnız olunca neler neler düşünür... Gerçekleşmemiş hayallerini, uçup giden yıllarını, ilk aşk maceralarını...




... Paranın hüküm sürdüğü yerde, güzel söze ve güzelliğe yer kalmaz.



... İnsanlar akılları ile değil de zenginlikleriyle tanınmaya , büyüklenmeye kalkışırsa, bunun sonu kötü olur.



... Bir adam dünyaya getirmek ve onu yetiştirmek çok uzun zaman ister. Ama onu öldürmek çok kolaydır. Bir anda öldürürsün.



... Doğru demişler : Kendisini saydırmasını bilmeyeni saymazlar.










                                                                         
                                                                                                   ÖTÜKEN NEŞRİYAT

                                                                                                             174 SAYFA