Kitap seven herkese merhaba. Bloga yazılmak için epey sıra beklettiğim kitaplardan biri Ben Onu Tuz Kadar Sevdim.
Kapakta da yazdığı üzere bir anlatı. Banu Conker 'in boşanma sonrası hayatını, yaşadıklarını anlattığı günlük gibi kaleme kalınmış bir kitap. Birazcık da kişisel bir kişisel gelişim kitabı olmuş. Hayatın iyi davranmadığı, şanslı doğmamış kadınlardan Banu Conker de, annem gibi. Kendi şansını kendi yaratan, evladı için her şeyi yapan, kendi acılarıyla bile eğlenen, yılmayan, güçlü bir kadın. Kitap da sıcak, samimi. Zaten basılmak için yazılmamış. Gerçek bir iç dökme...
Kendinizden bir şey bulmanız olası. Bazılarınız daha da çok şey bulabilir. Mesela benzer bir boşanma sürecinden geçtiğimiz için beni epey bir maziye götürdü. Bazen affetmek çok zor oluyor ama affedememek gerçekten çok daha zor. Tecrübeyle sabittir. Umarım kimse kalbinizi affedilemeyecek kadar kırmasın, hatta hiç kırmasınlar ya.
Bir de aldatanlar hiç mutlu olamasa keşke...
''Zaman her şeyin ilacı ise, demek ki benim yasım hâlâ bitmedi. Ben bu yası sonuna kadar tutmadan da sonlayamam.''
''Kızılderili olmayı da isterdim. Eğer Kızılderili olsaydım, adım ne olurdu acaba? 'Sıkıntı anında dünyaları yiyen pisboğaz kadın' mı yoksa 'Ay ışığında yanakları ışıldayan güzel' mi? Ya da 'Boynuzlu, kalbi kırık, hıncını kendinden alan kadın' mı? Kim bilir?''
''Bir de Candan Erçetin şarkıları var, çok sevdiğim: Yaaaalllaaaan, başkası yalan, dünyada ölümden başkası yalan... Yalan diyen beni karşısında bulur artık. Eskiden bu şarkıyı karamsar, insanı doğmadan öldüren cinsten arabesk bulurken, şimdi ayrımsıyorum ki her gün ölüyoruz ve her sabah tekrar doğuyoruz. Her yaşadığımız aslında içimizde bir şeyin ölmesine yol açıyor. Verdiğin gülücük, mutsuzluğu öldürüyor. Verdiğin öpücük sevgisizliği öldürüyor. Verdiğin el, yalnızlığı öldürüyor. Eh, ölüm varsa doğum da var. Her şey karşıtıyla olmak zorunda, ne güzel ki...''
''Anladım ki ben değer vermezsem kendime, başkası hiç vermiyor. Anladım ki insan ne yapıyorsa, kendine dönüyor...''
YİTİK ÜLKE YAYINLARI
1. Baskı Nisan 2013
94 Sayfa
"Tuz kadar sevmek" çocukken bir masal okumuştum. Aklımdan çıkmamış. Bir affetme hikayesi, baba kız arasında.
YanıtlaSil"Umarım kimse kalbinizi affedilemeyecek kadar kırmasın, hatta hiç kırmasınlar ya. "
Güzel bir cümle, amin diyelim.