Okudum Bitti- 127: Kaplan Yürekli Çocuk || Linda Coggin

                         Herkese merhaba. Gecenin kitabı Kaplan Yürekli Çocuk. Çıkar çıkmaz okumak istediğim kitaplardandı. Torpil yapıp daha fazla ertelememeye karar verdim. 


             Kitabın, ''  Vahşi doğada büyümüş bir kızla kaplan yürekli bir çocuğun özgürlük hikayesi,'' olduğunu öğrendiğim zaman bu kitabı kesin severim ben, demiştim. Kurtların büyüttüğü Tarkan 'ı da çok severim ben. (Kartal Tibet ♥) Benim gözüme, gönlüme göre onun eline su dökemese de maymınların büyüttüğü Tarzan da var. Bir de köpekler tarafından büüyütülen Nona 'yı okuyayım dedim. 


             Nona'ya bakan, onunla ilgilenen adam ölünce, suçlamalardan kurtulmak için kaçan Nona ve oldukça akıllı ayısının yolu  Caius ve Jay (Kaplan Yürekli Çocuk) ile kesişir. İkisi de oldukça ilginç tipler. Böylece bir araya gelen dörtlü birlikte maceraya atılırlar. Bu anlamda kapak harika olmuş. Hepsini kapakta görmek çok hoşuma gitti. 


         Yaşadıkları yerde doğa esir edilmiş, hayvanlar yok edilmiş durumdadır. Yani insanoğlunun bitmeyen zulmünden nasibini almış bir ortamda sürekli  ışıklarla aydınlatılmış olarak yapay bir hayat sürerler. Kenar isimli yasak bölgede ise her şey olması gerektiği gibidir. Oraya ulaşmak için harekete geçerler. 

        Sade ve akıcı bir şekilde ilerleyen kitap  devamı gelecek şekilde bitti, ya da gerisi sizin hayal gücünüze kalmış da demiş olabilir yazar. İncecik, bir oturuşta bitirdiğim kitaplardan oldu. 

... Thomas, eğer onu bulurlarsa Disville'e götürüp koruma altına alacaklarından söz etmişti. Daha da kötüsü muhtemelen onu bir obje gibi merakla gözlemleyip sorguya çekecekler ve üzerinde çalışacaklardı. Vahşi köpekler tarafından büyütülmek nasıl bir şeydi? Kendisini insan gibi hissediyor muydu?
  Annesi ve babası kimdi?
  Bu sorulara nasıl cevap verebilirdi ki?
 O küçük bir çocuktu.



... Yerde , tıpkı yan yana dizilmiş kupalar gibi hayvan cesetleri yatmaktaydı.

Altı Bengal kaplanı.
Sekiz dağ aslanı.
Bir panter.
Bir çita.
Üç maymun.
Dört kurt daha.
Bir de leopar.

Bu hayvanlar muhtemelen türlerinin son örnekleriydi. Otoriteler tarafından vahşi kabul edilen her hayvan, yaşam alanları yok oldukça kendilerine karşı tehdit oluşturacağı gerekçesiyle öldürülüyordu. Bu, Disville'deki yeni kurallardan biriydi.



... Nona, şapkasının kürküne batmış yüzünün altından homurdandı. ''Şunlara bir bak. Hepsi de ölü gibi öyle değil mi? Suratları çok solgun. Hem şu çocuklara niçin tasma takılmış?''

''Şişşt!'' dedi Jay alçak sesle. ''Sessiz ol. Bu bir kanun. Yedi yaşın altındaki tüm çocuklar dizginlenmek zorunda.''



... ''Bu çocuklara zalim olmaları değil, iyi ve nazik olmaları öğretilmeli.''




... ''Otoriteler asla gerçek insanlarla iletişim kurmaz. Onlar duvarların arkasında oturup kanunları yapar. Babam, insanların kafasına korku sokarsan onları yönetmek daha kolay olur, derdi.''






MARTI YAYINLARI

Çeviren:  Çiğdem Köfüncü
1. Baskı Haziran 2016
224 Sayfa