Okudum Bitti-13 : Koku || Patrick Süskind

                                   Herkese tekrar merhaba. Biriken kitapların yazılarını yazmaya devam edeyim , kaldığım yerden. Koku 'yu çok yakında okumayı planlamıyordum ama sevgili Kontes ile beraber başlayayım diye konuştuk , böylece okudum , bitti. Filmi daha önce izlemiştim , keşke izlemeseydim. Kitap boyunca Ben Whishaw gözümün önünden gitmek bilmedi. Normalde kitapları okumadan filmlerini izlemem ama arada dayanamadığım oluyor. 



                                  Kahramanımız Jean Baptiste Grenouille, binlerce kokunun birbirine karıştığı bir sokakta , balıkçı tezgahının arkasında dünyaya gelir , ondan kurtulmak isteyen annesi idama mahkum edilir. Babası belli olmayan , annesi ölen bebek , bir Papaz tarafından ücretli süt anneye verilir ama hem çok iştahlı hem tuhaf olduğu için istenmez. Küçüklüğünden beri hep dışlanan , yalnızlığa mahkum edilen Jean Babtiste 'in kendi kokusu olmamasına rağmen , benzersiz bir koku alma yeteneği vardır. Yaşadıklarının da etkisiyle bu özelliğini insanlardan intikam almak için kullanmaya başlar. Böylece doğumuyla ölüme sebebiyet veren kahramanımız , ölüme dolaylı yoldan değil birinci elden sebep olmaya başlar. 




                                    18. yy Fransa 'sının tüm kasvetini , kokuların tüm çekiciliğini hissettiren , yaşadıkları yüzünden bir seri katile sempati duymanıza olmasa da acımanıza sebep olacak ,  etkileyici bir kitaptı. Ah keşke filmi önceden izlemeseydim.






... Paris her yıl on binin üstünde bulunmuş çocuk, piç, yetim üretiyordu. Nice yetimin yeri doldurulabiliyordu böylece.




... Yaşamaya sırf inat, sırf kötülük olsun diye karar vermişti.




... Dünyaya dışkısından başka bir şey verdiği yoktu; ne bir gülümseme, ne bir bağırış, ne bir göz ışıldaması, ne de kendi kokusunu koklatıyordu.




...Ömründe bir kere öbür insanlar gibi olup içindekini dışa vurmak istiyordu:Nasıl onlar sevgilerini,aptalca hayranlıklarını dışa vuruyorlarsa o da nefretini dışa vurmak istiyordu şimdi.Bir kere,sadece bir kere kendi gerçek benliğiyle anlaşılıp başka bir insandan kendi tek gerçek duygusuna,nefretine bir yanıt almak istiyordu



... Bir insanın kokusunu çalma tekniklerini artık avucunun içi gibi öğrendiği anlamıştı, kendi kendine bir daha kanıtlaması gerekmezdi. Zaten genel olarak insanın kokusu da umurunda değildi. İnsan kokusunu, yerine maddeler kullanarak da yeterince taklit edebiliyordu. Onun istediği, belirli insanların kokusuydu ; o çok seyren olan, aşk uyandıran insanların kokusu. Böyleleriydi onun kurbanları.










   

                                                                   ♥ CAN YAYINLARI 
                                                                            260 Sayfa