Herkese merhaba. Bütün gün evde olmadığım için blog yazılarım yine ertelendi. Okuma Şenliği kitaplarımdan okuduklarımı yayınlamadan , yenilerini bitirmeye devam ediyorum. Karanlık Zihinler de distopya olarak seçtiğim bir kitaptı. Beklentisiz başladığım için , hayal kırıklığına uğramadım , daha güzel olabilirdi. Eksilerine rağmen , merak uyandıran bir kitap oldu , özellikle sonundan dolayı ikinci kitabı merakla bekliyorum.
Kısaca bahsedeyim... Ruby , yaşıtlarının çoğunun öldüğü , kalanlarında IAAN adı verilen bir hastalığa yakalandığı bir yerde hayatta kalabilen nadir çocuklardandır. Bu hastalığa yakalananlar bir nevi süper güce kavuşurlar ama aileleri başedemedikleri için , bazen de korktukları için çocuklarını tedavi edilmeleri için devlete verirler . Bu süper güçlü çocuklar yeteneklerine göre Sarı , Yeşil , Mavi, Turuncu ve Kırmızı olarak adlandırılır. Ruby ise aslında bir Turuncu olmasına rağmen Yeşil gibi davranmayı seçer. Çok abartıp tüm kitabı yazanlara dönmeden kısa kesiyorum , kaldığı kamptan kaçtıktan sonra yolu Zu, Chubs ve Liam ile kesişir , bundan sonrası çok daha akıcı. Başlarda durağan ilerleyen kitap , okudukça açıldı ve kitabı asıl sevmeme sebep olan kısmı ise sonuydu.
... Birinin elleriyle beni omuzlarımdan sarstığını, adımı haykırdığını hissettim. Ruby diye bağırıyordu. Fakat ben cevap veremeyecek kadar uzak bir alemdeydim. Artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştı. O kadar uzaktım ki olan bitenlere. Sanki dünya beni tek ve derin bir nefesle içine çekip hapsetmişti.
... Bir insanın yalan söylediğini anlamanın binlerce yolu vardır. Beyinlerine girip en ufak bir güvensizlik ya da rahatsızlık emaresi aramanıza gerek yok. Yüzlerine bakmanız çoğu zaman yeterlidir. Sizinle konuşurken bakışlarını sola çevirir, bir hikayeyi fazla detaylandırır ve bir soruyu başka bir soruyla cevaplarsa bilin ki o kişi yalan söylüyordur.
... Thurmond'u üzerimden temizlemek ve onu sanki bir parça çamurmuş gibi yıkamak mı? Sen dalga mı geçiyorsun benimle ?
Başkalarının hatıralarını siliyor olabilirdim ancak kendiminkileri bu kadar kolay temizleyemezdim.
... İçimde tuhaf bir his vardı. Sanki henüz sahip olmadığım bir şeyi kaybetmiş gibiydim. Sanki artık eskiden olduğum kişi değildim. Olmam gereken kişi ise hiç olamamıştım. Bu hisle iliklerime kadar bomboş hissettim kendimi birden.
... '' Tanrım.'' Gülümsemeye çalışarak başını sallıyordu.
'' Biliyor musun... beni o kadar mutlu ediyorsun ki bazen nefes almayı unutuyorum. Sana bakıyorum ve kalbim öyle sıkışıyor ki... ve sanki aklımı zapt eden tek düşünce uzanıp seni öpmek. '' Zorlukla nefes alarak devam etti: '' O yüzden beni bu lanet olası yerden çıkarmaktan bahsetme çünkü ben gitmiyorum, sen olmadan asla.''
... En karanlık zihinler, en beklenmedik yüzlerin arkasında gizlenme eğilimindedir.
PARODİ YAYINLARI
Çeviren: Handan Sağlanmak Arlı
İkinci Baskı
Aralık 2014
572 Sayfa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder