Herkese merhaba. Geçen sene planlarımdan biri de Kemal Varol kitaplarından en az birini okumaktı. Gerçekleştirdim ve beni en çok cezbeden Haw'ı seçtim. Ama beklediğimi bulamadım. Fikir olarak çok güzel, yani karakterlerin çoğunun köpek olması... Genel olarak anlatımda da sorun yok. Ama ben fazla yanlı kitapları , ister aynı görüşte olayım ister zıt sevemiyorum. Ben kitap okurken ideolojiye boğulmak istemiyorum. Mesela ben teröriste terörist densin istiyorum. Gerilla değil onlar. Bu tamamen benim kişisel fikrim, edebiyatı edebiyat olarak sevebilmek istiyorum. Kötülerin sarkık bıyıklı olduğu, köpeğin bile karaktersizin belli bir forma sokulduğu yerler vardı mesela. Keşke sadece Mikasa ve Melsa 'nın dünyasını okusaydım. Coğrafyanın zorluklarını, yaşananları da okusaydım ama daha arada bir yerlerde olsaydı ibre. Tüm bunlara rağmen köpeklerin dünyasına girebilmek hüzünlü ve değişikti.
... Zaman çok garip bir şeydir. Geriye doğru saydığında başka, ileriye doğru saydığında başka geçer. ... Zaten aşk istediğini istediğine benzetmekten başka bir şey değildi belki de. ... Lafo Dede'nin de dediği gibi, zaten aşk, bir ömür geçtiğini sanırken olduğu yerde kalakalmaktı belki de. ... ''Ağlıyor musun Mika?'' diye sormuş Adıgüzel. ''Ağlamıyorum,'' demiş burnunu çekerek. ''O gözyaşları ne peki?'' diye sormuş dedem, ''Onlar benim hatıralarım. Çünkü ağlarken, gözyaşı değil, aslında hatıra döker herkes!'' ... Savaşın en kötü tarafı, bir zaman sonra kimin haklı olduğunu unutturmasıydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder