Okudum Bitti- 101 : Şanzelize Düğün Salonu || Tarık Tufan

             Herkese merhaba. Son kitap alışverişimde Babil.com 'da Tarık Tufan kitapları set olarak indirimli olunca almadan duramadım. Zaten özellikle Şanzelize Düğün Salonu'nu çok merak ediyordum. Bu okuduğum ikinci kitap oldu. İlkini de en kısa zamanda paylaşacağım.


            Kitaba gece başladım. Malum ben yatar okurlardanım. :) Ama ne yazık ki ağlamaktan okuyamadım. Ertesi gün devam ettim. İsimsiz kahramanımızın annesinin ölümünü anlattığı bölümler taş oldu boğazımdan mideme kadar oturdu resmen. Yer yer yine gözlerim dolu dolu okudum. Bir sürü cümlenin altını çizdim. Kısaca benim için üzücü ama iyi bir okuma oldu. Kolay okunan, merak ettiren, bazı şeyleri sorgulatan bir kitaptı.


            Aşkı uğruna yaşadığı ortamı, hayatını terk edip, bilinmeze sürüklenen bir şeyh oğlunun bir yandan yaşadıklarını , bir yandan da iç hesaplaşmalarını okuyacağınız bir kitap Şanzelize Düğün Salonu. Bölümler halinde yazılmış, her bölüm başında da bazı düşünür ve yazarların sözlerine yer verilmiş. Kitap içinde de bazı yazarların adaları geçiyor epeyce. İhsan Oktay Anar ile yaşanan bir anı var. Barış Bıçakçı, Oğuz Atay da anılıyor. Benim severek okuduğum Huzur romanı ile Ahmet Hamdi Tanpınar da var. 



Arka Kapak Dergisi 'nde Yunus Emre Tozal ve M. Ali Çalışkan 'ın Tarık Tufan ile yaptığı röportaj benim için tam bir sürpriz oldu. Kitap setini alırken röportajdan habersizdim. Özellikle Şanzelize Düğün Salonu 'nu bitirip öyle okumak istedim yazıyı. Öyle de yaptım. Çok güzel oldu.


Tarık Tufan kitabı hakkında:   

''Hakikat gibi bir derdi olan, arayan, yoldan çıkan, yoldan düşen, yola niyet eden herkes  bu romanın ana karakteridir. ''  demiş.  
              

... Çaresiz insanlar son bir umut olarak, son bir kurtulma arzusuyla, toprağın altına girer gibi, karanlıkta bir okyanusun sularına dalar gibi gözlerini kapatırlar. Gözlerini kapamak çocukluktan kalma ilkel bir savunma silahıdır; hiçbir sorunu çözmez, sadece sen görmeden olup biter her şey. Bu da iyi bir şeydir.

... Giden bir kadının, bir adamın kalbinden götürdüğünü, bütün dünya bir araya gelse yerine koyamaz.

...''İnsan kendi yerine yaşar, kendi yerine ölür oğlum. Yüzünü kalbine dön. Yalancı bir peygambere inanmaktan daha kötüsü, bir peygambere yalandan inanmaktır...'' 

... Gece her şeyin üzerini örter, diye düşünür insan. Oysa gecenin örttüğünden çok hatırlattıkları vardır. Hatırlatırken sarstıkları, sarsarken suskunlaştırdıkları, suskunlaştırırken acıttıkları.

... İnsanın annesi ölünce , o güne kadar kapandığını sandığı bütün yaraları yeniden açılıyor, kanamaya başlıyor. Bağışıklık sisteminin çökmesi gibi bir şey; artık bütün hastalıklara açık hale geliyorsun. Her şey öldürücü olabiliyor kalbin için. Seni hayatın zehirli yüzlerine karşı korunaklı kılan bütün dirençlerini yitiriveriyorsun. Öyle bir şey.

... ''Yazıda gramer, dilbilgisi filan nerdeyse yok. Biraz zor oluyor okuması.''

''Annenin ölümünün dilbilgisi, grameri olmuyor ki Eda. İnsanın annesinin ölümü zaten hayatın anlatım bozukluğu.''

... Eda'yla tanıştığım güne kadar gerçekten hiç kimseyi öldürmemiştim. Onunla tanıştıktan bir süre sonra, çok kısa bir süre sonra birini öldürdüm.

Kendimi.

...Kâinatta her mesafe ölçülebiliyor ama birbirine uzak iki hayatın arasındaki mesafeyi ölçmenin imkânı yok.

... ''Bir şey unutmuşum gibi geliyor.''

   Gidenlere hep öyle gelir; bir şey unutmuşlar gibi. Oysa zaten bir şey unutmak için gider insan Giderken bir şey unutmak sorun değil; insan çok daha büyük bir şeyi unutmak için gider. Geride kalanların ne anlamı olabilir ki?

...Arkalarında göstermelik bir gülümsemeyle İstanbul duruyordu. İstanbul sadece fotoğraflarda yoksulların arkasında durur.

... Yaşamak, insanın ömrü boyunca kaçmaya çalıştıklarına tek tek yakalanma tecrübesidir.

PROFİL YAYINCILIK

1. Baskı Ekim 2015

291 Sayfa