Kitap seven herkese merhaba. Günün kitabı yine ilk defa okuduğum bir yazara ait. Sinan Akyüz'ün İncir Kuşları kitabını çok merak ediyordum. Hatta aldım da epey bir zaman önce. Ama okumadım, araya başka kitaplar, başka şeyler girdi. Kitabı ödünç verdiğim arkadaşım da üstüne yatınca tekrar almayı unuttum. Kısmet son kitabınaymış. 1940'larda Yugoslavya'da savaşın, kıyımın acı yüzünü okuyoruz Solgun Karanfil'de. Birbirlerine sevdalı iki gencin hikayesi aynı zamanda. Aferdita öğretmen olmak için yanıp tutuşan bir genç kız. Fikret de tıbbiyeli. Savaş çirkin yüzünü gösterip Fikret'in devam edeceği bir okulu kalmayınca vatan mücadelesi için ardında sevdiklerini bırakıp Bajgora Dağlarına çıkar. Aşk, umut olsa da en çok acı, soykırım, ölüm var. Nazi kamplarında yaşananlara birçok yabancı kitap ve filmde şahit olmuştum. Sanırım bu anlamda okuduğum ilk Türk eser olabilir. Anlatım çok sade, akıcıydı. Keşke savaşlar hiç olmasa... Yaşanmışlıkları okurken bile ağır geliyor insana. Etkileyici, üzücü bir okuma oldu. Bir süre sonra yazarın diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum.
''İnsanın faşistlerden nefret etmesi için mutlaka komünist olması gerekmiyor...'' '' 'Bu sabah saat beşi çeyrek geçe' dedi, 'Alman bombardıman uçakları Belgrad'ı yerle bir etmiş. Uçakların attığı bombalar büyük bir yangına sebep olmuş. İlk belirlemelere göre, yaklaşık on yedi bin insan ölmüş, kent ise harabeye dönmüş...' '' '' 'Vatana gözünü dikmişse hain,' dedi, 'savaşmak gerekir. Çünkü vatan olmazsa can da olmaz, din de...' '' ''Küçük bir şehirde, Balkan Dağlarının arasında, bir sınıf dolusu öğrenci ölüm dersini öğrendi bugün...'' ''Eylem ve vicdan genellikle uyuşmazmış. Eylem, ağaçtan ham meyveleri toplamak isterken, vicdan onları gereğinden çok olgunlaşmaya bırakır, ta ki yere dökülüp ezilinceye kadar.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder