Okudum Bitti -131 : Gecenin Ardından Gün Doğar || Anna McPartlin

                                                   ''Kıyısında acının ve mutluluğun taşlarını biriktiren bir nehirdir hayat... ''



                                             Gecenin Ardından Gün Doğar ,  keyifle , bazen gülerek bazen duygulanarak , hatta bazen ağlamamaya çalışarak okuduğum bir kitap oldu. Özellikle ilk kısımlarda beni çok etkiledi , aynı olmasa da benzer duyguları yaşadığım için belki de... 



                                              Emma , 26 yaşında, öğretmen , ilk aşkıyla hâlâ birlikte olan şanslı azınlıktan .Henüz evli değiller ama John ile beraber yaşıyorlar ve her şeyi paylaştığı arkadaşları var. Hani yerinde olsam anı durdurup , hep böyle yaşayabilirim diyeceğim bir durumda. Her güzel şeyin bir sonu oluyor ne yazık ki ve bu son yeni başlangıçlara gebe olsa da çok sarsıcı, sancılı bir son oluyor. 


                                           Tüm bu süreçte kitaptaki diğer karakterlerin de hikayelerine dahil oluyoruz. Emma 'nın abisi Noel 'in çelişkileri , Sean  sevimliliği , Clo 'nun aşk hayatı , Anne ve Richard 'ın evlilikleri ... Hepsi dolu doluydu , yeterince detaylıydı ve hiç sıkmadı. Alışılmadık bir konu değil belki de ama yazarın anlatımı , duyguların gerçekliği çok etkileyiciydi. Ve evet her güzel şey sonsuza kadar süremeyebilir ama her gecenin ardından  da gün doğar.   





... Mart ayının başıydı ve yağmur yağıyordu. Bulutlar , on dört fıçı bira yuvarladıktan sonra işeyen bir ayyaşınkini andıran bir vahşilikle kendilerini rahatlatıyorlardı.




... Sevdiğiniz biri gülümsediğinde dudaklarında oluşan kırışıklıkları veya gözyaşlarının gözlerinden nasıl süzüldüğünü anımsayabilirsiniz. Fakat acıyı sözcüklerle ifade etmek zordur ve yaşamda acı daima vardır.




... Evimiz bir müzeye dönüşmüştü ve şimdim, artık geçmişim olmuştu.



... '' Keşke hayat bu kadar zor olmasaydı, '' dedi geriye kalan küçücük sesiyle.
     '' Bence de anne ,'' dedim ona sarılarak. '' Hepimiz bunu isterdik. ''




... Doreen sıcak çay fincanını masaya koydu. '' Onu seviyor musun ? '' diye sordu. 
     Clo, '' Ayakkabılardan bile çok. ''
    '' O seni seviyor mu? ''
    '' Futboldan bile çok. ''




... Oradaki üç kişi, uzun zaman önce hayatın tozpembe olmadığını ve her bir umut ışığının ardında kocaman ve pis bir bulutun olduğunu  uzun zaman önce fark etmiş olsa da, birbirimize daima yaslanabileceğini biliyordu. Kanka olmak böyle bir şey değil midir zaten?



... Gecenin Ardından Gün Doğar

     Ölümün ardından yaşam doğar

     En karanlık zamanlarında etrafına bak, çünkü hiçbir zaman yalnız değilsin.        Seviliyorsun

                                                                                               MARTI YAYINLARI

                                                                                               Çeviren: Ilgın Yıldız

                                                                                                       Ekim 2014

                                                                                                          431 Sayfa