21 Eylül 2014 Pazar
Okudum Bitti -117 : Kuralsız || Veronica Roth
Merhaba millet , okuma şenliğinin son gününe geldik ve son kitabımın son otuz sayfasını okuyup , bu yorumu yazmaya giriştim. Çünkü bekleyen üç kitap daha var. Yani ikinci kitabın yorumunu yazarken aslında üç kitabı da bitirmiş durumdayım. Seri kitapların devamları da elimde olunca çok mutlu oluyorum , bekleme derdi yok. Uyumsuz hakkındaki yazım burada.
Kuralsız , Uyumsuz 'un kaldığı yerden devam ediyor doğal olarak. :) Uyumsuz 'da bilgelerin saldırısını , Tris 'in kayıplarını okumuştuk , saldırıdan kurtulanlar Dostluk topluluğuna sığınırlar , burada da işler yolunda gitmeyince, Dürüstlük topluluğundan da umut ışığı alamayınca Topluluksuzlar ' ın yanına gitmek zorunda kalırlar . Ortam giderek gerginleşir. Savaş çanları çoktan çalmış durumda. En az ilk kitap kadar heyecanla okunan , hatta daha macera doluydu, şaşırtıcı bir kitaptı. Tüm toplulukların felsefeleri hakkında az çok bir şeyler öğrendim.
Tris 'in sinir bozucu bazı davranışlarını ve birbirlerinden gizli iş çevirmelerini yok sayarsak çok keyifliydi. Eğer Yandaş elimde olmasaydı bu kitap bitince meraktan çatlardım. Daha önce okumadığım için kendimi tebrik ettim yani :)
... Ben sakinleşene kadar Tobias konuşmuyor.
Sonra , ''Uyu ,'' diyor. ''Kabus görürsen ben onları döverim.''
''Neyle ?''
''Çıplak yumruklarımla tabii ki. ''
Kolumu beline dolayıp omzunda derin bir iç çekiyorum. Ter, temiz hava ve arada bir kaslarını gevşetmek için kullandığı merhemden dolayı nane kokuyor. Elma bahçesinde güneşin altında yürümek ya da yemekhanede sessizce kahvaltı etmek gibi güvenli kokuyor.
... '' Bazen, '' diyor Tobias kolunu omzuma atarken , ''İnsanlar gerçek olmasa bile mutlu olmak ister. ''
... Bir yerlerde okumuştum ; ağlamak bilimsel açıklamalara meydan okuyan bir şeymiş. Gözyaşının tek amacı, gözlerin kurumasını önlemek. Gözyaşı bezlerinin duygular doğrultusunda haddinden fazla gözyaşı salgılamasının hiçbir nedeni yok.
Bence insanlığımızı kaybetmemek için ağlayarak içimizdeki hayvan yanımızı özgür bırakıyoruz. Çünkü içimde kükreyen, hırlayan bir canavar var ve özgürlük için, Tobias için, her şey bir yana yaşamak için çırpınıyor. Ne kadar denersem deneyeyim, onu öldüremiyorum.
O yüzden içimden sadece avuçlarımın içine ağlamak geliyor.
... İnsanların katman katman sırlardan oluştuğunu keşfettim artık. Birini tanıdığınızı sanıyorsunuz, onu anladığınızı düşünüyorsunuz ama her zaman sizden sakladıkları bir yanları, yüreklerinin derinliklerine gömdükleri arzuları oluyor. Hiç kimseyi tam olarak tanıyamazsınız ama bazen onlara güvenip güvenmemeye karar verirsiniz.
ARTEMİS YAYINLARI
Çeviren : Uğur Mehter
4. Basım Mayıs 2014
516 Sayfa
Tris in o hareketleri beni de rahatsız etmişti sinir bozucuydu açıkçası :)) bir de son bölümde yayınladıkları cd deki açıklama yetersiz geldi uyumsuz kadar iyi değildi.
YanıtlaSilHaklısın ama daha bir atraksiyonluydu ya o yüzden , hem yorucu hem güzeldi. İkinci kitaplar genelde biraz sallama gibi oluyor bu öyle değilmiş gibiydi :)
SilArtemis yayınlarını bir ben mi sevemedim :D
YanıtlaSilBen de gıcık olmuyor değilim hani :)
Sil