Okudum Bitti - 114 : Akışı Olmayan Sular || Pınar Kür

                                  Okuma Şenliği 'nin bitmesine günler kala yorumlanmayı bekleyen üç , okunmayı bekleyen de epey kitabım kaldı , bitirmeye çalışacağım :) 

                                   Çevirmenlik de yapan bir yazarın kitabını okumamız gerekiyordu benim de kitaplığımda epeydir bekleyen Pınar Kür 'ün Akışı Olmayan Sular kitabı olunca hemen listeme almıştım. Dün başladım ve bitti , 38 sıralık (bütün kitapların sıra sayılarına okumaya başlamadan bakarım , hatta anneme de sorarım , seninkinde kaç sıra var diye , var böyle cinsliklerim işte)  ve diğer kitaplara göre oldukça ufak puntolu olmasına rağmen anlatımın akıcılığından ,sadeliğinden dolayı keyifle okudum . 


                                      Oldukça ilginç beş adet öyküden oluşuyor kitap. Bir tanesi hariç hepsinin baskın karakterleri erkek. Kadın bir yazarın , bir erkeği bu denli hoş yansıtabilmesi çok güzeldi. Kızlarımız son öyküdeki Fuzuli 'nin hatırına poz verdiler. 


    Kitaptaki öyküler ;

  Biraz Daha Ölmek 
  Kısa Yol Yolcusu
  Leylâ İçin Şiir 
  Son Çizgi 
  Bitmiş Zamana Dair 




  ... Bir yalnızlık ya da yalnızlığı anlamaktı paylaştığımız. Bunu da hiçbir zaman söylemedik birbirimize.



... Çiçeklerin dalında sevilmesi gerektiğinden söz ediyor annem, yolunmuş bir çiçeğin bıçaklanmış bir insana benzediğinden. Peki öyleyse, evdeki vazoları dolduran çiçekler hep ölmüş insanlar mı?



... Yapamadığım , yapmayı istemekten kaçındığım öyle çok  şey var ki. Neden? Yaşama sahip çıkabileceğim her an'ı neden kaçırdım? Her türlü yaşamayı neden hep reddettim? Neydi korktuğum? ...

... Gülünç olma .Rezil olma. Herkesin içinde ağlama. Sanki rezil olmayı göze alamayan biri yaşıyorum, yaşadım, diyebilirmiş gibi.



... Hiç yaşamamışken daha az yaşamaya yargılıyorlar beni, ömrümü uzatmak için. Yaşamın izmaritini veriyorlar elime, sigara içmeyi yasakladıktan sonra.

                                                                         /Biraz Daha Ölmek




... Leylâ 'yı düşünüyorum.
     Son günlerde sık sık anımsıyorum LEYLÂ'yı. Hayır , yanlış bu dediğim. Leylâ unutulma-anımsanma sürecinden hiç geçmedi ki. Temel bilgilerden biri LEYLÂ benim için.


... Onu, görür görmez sevmedim, sever sevmez gördüm belki.


... Bir anda yok oluvermek. İstediğim bu. Bir sineğe dönüşmek ya da bir arıya , bir kuşa, yakalayamayacakları bir şeye. Vızıl vızıl uçup gitmek avuçlarının  içinden. Pırrr. Bir vardı, bir yok.

                                                                          /Leylâ İçin Şiir 




... Elle tutulacak bir andacın gereksizliğini düşündüm. Onu her zaman içimde taşıyacağıma göre... diye avuttum kendimi. Oysa hiç kimseyi, hiçbir şeyi her zaman içinde taşıyamıyor insan.

                                                                            /Bitmiş Zamana Dair 






                          
                                                                            EVEREST YAYINLARI

                                                                                           2004 
                                                                                       171 Sayfa