Okudum Bitti - 87 : Yakın || Oruç Aruoba

                                                             Okuduğum ikinci Oruç Aruoba kitabı . İlk okuduğum Hani. Yorumum burada. Bu kitapta en az diğeri kadar anlamlı ve derin , düşündüren kitaplardan. Akıcı , hemen bitirilecek kitaplardan değil , ince olmasına rağmen. Bölüm bölüm okuyup derin manalarını anlamaya çalıştım.
Ara ara Oruç Aruoba okumaya devam edeceğim.



... Yeri gelir, ufacık bir odun parçasını biraz oynatman , bütün ateşinin yanış yönünü değiştirir.


.. Her ateş ısıtmaz.-
Ama , her ateş, sonunda, söner...



... Kut , kendine -kendisine- karşın , olmasını istediğindir- seni yıkabileceğini bildiğin halde, kurulmasını istediğin...



... Kut , bulamadıkça aradığındır -
gelmedikçe , beklediğin - -




Ve kitapta en , en sevdiğim bölüm.



              Onarım


bana getirilmişti.
kırdım. -
nasıl oldu bilmiyorum: galiba sallantılı, dengesiz bir yere koymuşum, yeterince dikkat etmeden; sonra, ters bir hareket etmişim - düştü, kırıldı...
Yeterince düşünmemiştim üzerinde, demek.
Elimdeki, artık, birkaç iri parça ile bir sürü ufacığıydı; bazısı, neredeyse, kırıntı, kıymık - öyle, dağılmış duruyordu...

Tek tek bir yere topladım hepsini: Yok olmamalıydı.
gittim, uygun bir zamk aldım.
Geldim, hepsini bir kağıt üzerinde düzenleyerek, bir araya getirmeğe başladım: şu parça, buna uyuyor-mu; ya, bu, şuna...

Zamanla, parçaların kopma noktalarındaki dokularının; ve zamkın, tutma ve yapıştırma niteliklerini, öğrendim.
Bazı parçalarsa yapıştırılamayacak kadar ufaktı; onların bulunmaları gereken yerlerde boşluklar oluştu.
Tek tek yapıştırdım, yapıştırabildiklerimi. Çok uğraştım.
Sonunda ortaya aslının eğri-büğrü bir simgesi gibi bir şey çıktı - ve, şu tümce:-

               Dikkatsizlik ederek düşürüp kırdığın - sevdiğin kişinin izlerini taşıyan; senin için değerli- bir nesneyi, parçalarını tek tek toplayıp, dikkatle -saatlerce uğraşarak- özel olarak aldığın zamkla yapıştırıp, ortaya, orası burası eksik-gedik, yamru-yumru bir şey çıkar- ama eskisinden de daha değerlidir artık; çünkü, şimdi, senin izlerini de taşıyordur. 

Başka bir şey yapamazdım.







                                                     METİS YAYINLARI
                                                 
                                                  5. Basım Nisan 2012
                                                           162 Sayfa