Kitap seven herkese merhaba. Ayda bir zar zor bir şeyler paylaşır hale geldim ama ondan biraz daha hızlı olmak üzere okuyorum bir şeyler. Bu kitabı da tesadüf eseri aldım. Malum yeni yazarlar keşfetmeyi seviyorum.
Elif Key'in de hakkında bir şey bilmiyordum. Okuduktan sonra şöyle bir bakındım. Kitabı daha önce birkaç defa gördüm, adı da pek samimi gelmişti. Gerçi artık sanırım çayı değil kahveyi daha çok seviyorum. Sebeplerim var. :) Neyse kitaptan kısacık bahsedeyim zaten kitap da içindeki denemeler de kısacık ama geneli tatlıydı. Arada hüzünlendim ki bir yanım fazlasıyla hüzünlüdür hep. Gülümsediğim yerler de oldu. Aslında çok farklı bir şeyler anlatmıyor kitap ama sakin sakin anlatıyor. Bazen kendi anılarınızdan bir şeyler buluyorsunuz bazen aman bunu sevmedim diyorsunuz, yani ben öyle dedim. Şu beni öldüren sıcaklarda güzel bir okuma oldu özetle.
''Şimdi arkadaşlarımın annelerini kaybettiği, onların çocuklarının anneannelerini kaybettiği yaştayım. Her kayıpta arkadaşlarımın arşivi siliniyor. Her kayıpta bir çocuğun dekoru yıkılıyor.
Buna da tıpta 'büyümek' deniyor.''
''Bir zamanlar kalbin pansiyondu, gelene kahvaltı, gidene çorba; şimdi 1+1, anca sana yetiyor.''
İLETİŞİM YAYINLARI
3. Baskı 2015
160 Sayfa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder