Okudum Bitti- 178: Ağlayan Söğüt || Heather Burch

              Kitap seven herkese merhaba. Günün kitabı Arkadya şekerlerinden: Ağlayan Söğüt. Yazarın daha önce Eflatun Kurdele kitabını da severek okumuştum. Hakkındaki yazım burada.

               Kitaba başlamadan sevdim çünkü söğüt ağaçlarının yeri ayrıdır bende. Çocukluğumun en mutlu günlerinin geçtiği evimizin bahçesinde çok güzel iki salkım söğüt vardı. Altlarına oturup ne oyunlar oynardık. Bir de Charity gibi ben de dedemlerde geçirdiğim zamanı çok severdim.

          Charity de çocukluğunun en mutlu günlerini büyükbabası ve büyükannesiyle beraber adadaki malikânede geçirir. Yıllar sonra o malikâne kendisine miras kalınca adaya taşınır. Sırlar, ortak acılar ve mucizevi dokunuşlarla dolu tatlı bir hikayeydi. Acılarla, anılarla mücadele etme, affedebilme, geçmişle yüzleşme konularına da farklı farklı karakterler üzerinden değinen sıcacık bir kitaptı. Keşke mucizeler gerçek hayatta da olsa. Yakınlarda hiç söğüt ağacı da yok ki...

   

''Bazı anlar çok özel olurdu, sanki görünmez bir elle tasarlanıp yönetilirlerdi. Bu anlar sadece bir an olarak geçmez, insanın hayatında iz bırakan anılara dönüşürlerdi.''


''Charity bahçesinde yalnız kaldığında, geçmişin yıkıcı gücünü iliklerine kadar hissetti. İnanılmaz bir güçtü bu. Fakat bu yıkıcı gücü uzakta tutabilen tek bir şey vardu; umut. Umut olduğu sürece gelecek de güçlüydü. Ve gelecek umudu, gökteki bütün yıldızları aydınlatmaya yeterdi.''



''Keder, olması gerektiğinden çok daha fazla güce sahipti.''



''Ayakkabılar hayatı çağrıştırıyordu. Yolculuğu, seyahati, sahiplerinin gittiği yönleri anlatıyordu. Sahiplerinin ayağının şeklini alıyordu. Ayakkabılar sahibinin gezdiği yerlerdeki tozları, geleceğinde yöneldiği noktalara taşıyordu. Ayakkabılar hayatı çağrıştırıyordu. Ve sahipleri tarafından bir daha asla kullanılamayacak bir çift ayakkabıyı görmekten daha üzücü bir şey olamazdı.''



''Zehir bazen üzerinde ölüm tehlikesi ibaresi olan küçük şişelerden gelirken, bazen kontrolsüz dillerden geliyordu.''



''Güvenmek korkutuyor.''



''Günler hâlâ uzun, evi hâla sessizdi. Ve yalnızdı. Fakat yalnız olmak, kalbi kırık olmaktan iyiydi...''





ARKADYA YAYINLARI

Çeviren: İlayda Dinç
1. Basım Ekim 2017
400 Sayfa