Okudum Bitti- 121: Aşk Artık Burada Oturmuyor || Nazlı Eray

             Kitap seven herkese merhaba. Günün kitabı utanarak söylüyorum ama, ilk defa okuduğum Nazlı Eray 'dan Aşk Artık Burada Oturmuyor.

          İlginç ve keyifli bir okuma oldu. On yedi hikayeden oluşuyor kitap. Kopmuş bir kolyenin on yedi taşı gibi, bağımsız olsa da bir bütünün parçaları. Hepsi birleşince aşktan yana şansı olmayan bir kadının  romanını oluşturuyorlar. Kalbi acıyan, yaralı bir kadının mola vermeyen hikayesi... Satır aralarında da aşkın tanımı var. Kimi kaçar, kimi kovalar... Biraz gerçek, bolca gerçeküstü. Çok tatlıydı. 

         'Hücre Mühendisi Nizami Bey' ile vakti zamanında tanışmış olsaydım fena olmazdı. :) 

'' İçim yanıyor, buna can dayanmaz. Yok yere onca güzel şeyin yok olup bitmesi kahrediyor beni. Ufukta kaybolmak üzere olan, uzaklaşan, giden bir geminin izi gibisin. Renkli ışıklar, kahkahalar, güvertedeki cazbant'ın sesi; dansedenler... Mutluluk... Uzaklaşıp gidiyor.''


''Yatağımda doğruldum. Gözyaşlarımı durduramıyorum ki, ne korkunç... Sana yağmurlu bir günde pencerenin ardından bakar gibiyim.''



''Sen gittiğinden bu yana hep yalnızım aslında. Sen yoksun yanımda, hiç kimse yok. Bazen şöyle, çevreme bir gözatayım, birilerine bakayım, diyorum; acı doluyor içim. Alıştığım, sevdiğim, seninle dolu görüntüleri, anıları unutmamışım henüz. Pek bir şey anlamadan çektiğim garip bir acının içinde, günleri geçirmeye uğraşıyorum. Bir öfke, bir kızgınlık gelse içime. Bir kızmaya başlasam sana. Biraz nefret edebilsem. Ama hiç kızmıyorum, içim sevgi dolu. Sen sanki ölmüşsün gibi...''




♥CAN YAYINLARI

5. Basım Şubat 1994
142 Sayfa