Kedisiz || Soydan Kızgın

                                 Bol bol öykü okuduğum bir yıl olmuş 2015. Darısı 2016 yılına. Kedisiz kitabını benden önce annem okuyup, çok beğenmişti. Durum böyle olunca hemen başlayıp, büyük bir zevkle okudum.

"Oysa bu iki yılda kimler unutmamıştı ki beni." 

Kitaba adını veren "Kedisiz" öyküsü bu cümleyle son buluyor. Unutulup gitmenin, bazen de hiç yaşamamış sayılmanın ağır kederinin yanında; hayat denen bu küçük derenin, kimi kez hangi umutları da yeşertebildiğini gösteren bu öykü, hatırlanmak üzerine yazılmış kısa bir destan tadındadır.

"Yılların dahi yıkıp yok edemediği tek şey nedir?" sorusuna verilen yanıt, öykünün bu cümlesinde okuyucunun karşısına çıkıveriyor: Kendisini geçmişin karanlığına kolay kolay teslim etmeyen, her şeye karşın nefes alıp veren, gerçek ve aydınlık bir sevgi!

"Öykü sabır işidir. İki günde 'şöhret' yapmaz insanı. Soydan Kızgın, bunu erken öğrenmenin meyvelerini topluyor şimdi. İlk yazdıkları da öyküydü; ama, onlarla yetinmedi Soydan. Sessizce ördü kozasını, dilini oluşturdu, kendi öyküsünü yarattı. Şimdi bugünün ve yarının bir öykücüsü duruyor karşınızda."

Feyza Hepçilingirler

2009 Orhan Kemal Öykü Yarışması Üçüncülük Ödülü almış.

Kitapta dokuz öykü bulunuyor:

Bir Göç Destanı

Kedisiz

Bayrak Direği

Seni Beklerken

Beyaz

Kumrular da Giderse

Refik Sakinlik'in Bir Günü

Güvercinka

Bir Sürü Yağmur

...Hüzünlü bir şarkı gibi göç ediyordu kuşlar.

Milyonluk bir şehrin gümüşi göğünü doldurmuş, bildik bir patikadan, bildik bir yerlere gidiyorlardı. 

*Bir Göç Destanı

... Kamyonun karanlığına çöküyorum. Ablam da karşımda oturuyor; muşambanın aralığından görünen gökyüzü parçasına uzun uzun bakıyoruz. Belki o an ablam da benimle aynı şeyi düşünüyor, onun da yüreğinde aynı sızı geziniyordur: Kedisiz bir eksik gidiyorduk bilmediğimiz bir şehre.

... Demek ölmemiş kedim! Üstelik beni hatırlıyor, aradan geçen yıllar yaşadıklarımızı silememiş. Oysa bu iki yılda kimler unutmamıştı ki beni.

*Kedisiz

... İnsan en çok kaçtıklarıyla ölür zamanı geldiğinde.

* Seni Beklerken

... Belki de birçoğumuzun hemfikir olacağı bir gerçek varsa o da şudur: Eğer bir şehrin göğünde kuşlar kanat çırpmayı sürdürüyorsa, o şehir hâlâ yaşanası bir yer demektir.

*Refik Sakinlik'in Bir Günü

POSTİGA YAYINLARI

Mart 2011

125 Sayfa