Okudum Bitti-32 : Han el Halili || Necip Mahfuz

                            Herkese merhaba. Okuma Şenliği maratonunun sonuna gelmek üzereyiz. Bu defa araya giren başka kitaplar ve okuyamama günleri yüzünden tüm kitapları okuyamayacağım. Olduğu kadar. 



                            Bu Necib Mahfuz 'un okuduğum dördüncü kitabı.

                            Bıldırcın ve Sonbahar yazım burada

                             Hırsız ve Köpekler yazım burada

                             Aşk  Zamanı yazım burada


                          Okuduğum bütün kitapları değişik bir tat alarak okudum ve Mahfuz favori yazarlarımdan oldu bile çoktan. Mümkün olduğunca çok kitabını okumak istiyorum.



                         Akif ailesi İkinci Dünya Savaşı sırasında Kahire 'de yaşadıkları mahalleden güvenli olmadığı gerekçesiyle Han el Halili 'ye taşınırlar. Orta yaşlı Ahmet ve kardeşi Rûşdi 'nin birbirlerine zıt hayatlarını okurken , bir yandan da yeni mahallenin yaşayışına , Mısır toplumunun savaşa, dünyaya bakışına, geleneklerine tanık oluyoruz. Ramazan ayını , bayramları özletti kitap bana.

                      Sıradan bir ailenin sıradan günlerini okurken , film izlemiş gibi ya da gezi programı izlemiş gibi kendimi Mısır sokaklarında hissettim. Necip Mahfuz 'un büyülü, yumuşacık anlatımına bayılıyorum. Henüz tanışmadıysanız mutlaka okuyun derim.






... Hayat, hayal kırıklığı ve ümitsizlikle dolu olsa da hoştu.



... Ah, hayat sevgisi bize daha ne kadar acı çektirecekti?  Korku bizi daha kaç kere öldürecekti?Bununla birlikte ölüm acımıyor ve onu düşünce , her şey değerini kaybediyordu.



... '' Tabii, batsın bu dünya. Bu bir lanet okuma ya da küfür değil, hafife alma sloganıdır. ''



... '' Bu kadar gürültülü bir yerde çalışmama kendimi verebilir miyim? ''
     '' Niye veremeyesin? Gürültü gerçekten çok. Fakat alışkanlık daha güçlüdür. Yakında gürültüye alışırsın. Öyle ki sessizlik seni rahatsız edecek. İşin başlangıcında ben de suratımı asıyor,  ümitsizliğe düşüyordum. Fakat artık bu kesilmeyen uğultunun  içinde sakin, rahat bir halde savunmalarımı yazıyorum, kanun maddelerini okuyorum. Görmüyor musun, alışkanlık  zamandan sonra yüzyüze geldiğimiz  en etkili silahtır.''



... Ahmet içini çekerek konuştu:
    '' Uyku denen nimetten mahrum kalmak kader mi?''
    '' Uyku nimeti mi? Gerçekte uyku bir felakettir. O, kısa hayatımızdan para ile karşılanamayacak  uzun bir bölümün çalınmasıdır.''
     '' Sen ne dediğini bilmiyorsun.''
     '' Sen, ağabey, bilge bir kişisin. Ben ise deli bir gencim. Bu da delilerin felsefesidir.''




... Ölümün soğuk nefesinin yüzünü yaladığını hissetmişti. Galiba, hayat bunu herkesin bilmesini istiyordu. Ancak, yaşlılara damla damla veriyor, acele edenlerin ise ağızlarına boca ediyordu.



... Hayat bir yandan toprak gibi sağır ve acımasız olabiliyor ama bir yandan da bir çiçeğe hayat verir gibi ümidi yeşertebiliyordu.













                                                                                HİT KİTAP
                                                                   Çeviren: Bedrettin Aytaç
                                                                              Temmuz 2011
                                                                                   256 Sayfa